سرمايههاي اجتماعي آرامآرام فراموش ميشوند
تضعيف هنجارهاي اخلاقي و اعتماد اجتماعي، يكي از مهمترين آسيبهاي اجتماعي كشور است.
نتيجه يك پژوهش نشان ميدهد كه 6/80درصد از مردم پول و پارتي را براي احقاق حق خودشان ضروري ميدانند و تنها 3/8درصد مردم به اجراي مساوي قانون اعتقاد داشتهاند. از اين نظر ميتوان چنين برداشت كرد كه شاخصهايي چون اميد به آينده، قابل اعتماد بودن و يا منصف بودن افراد جامعه در وضعيت مطلوبي قرار ندارد.
رواج و رسميت يافتن دروغ در مناسبات فردي و اجتماعي، سوءظن، فردگرايي، تضعيف بنيانهاي اجتماع، تظاهر و ريا، قانون گريزي، رابطه گرايي، عوام زدگي و عوام فريبي، تملق و گزافه گويي، نشانههايي از بحران اخلاقي و نبود اعتماد در جامعه است.
اينها جملاتي است كه رئيس هيات امناي مؤسسه «رحمان» با استناد به نتايج يك پژوهش رسمي بر زبان راند. او كه مهمترين دغدغه و نگرانيهايش افزايششاخصهاي آسيبهاي اجتماعي در كشور است، معتقد است اختلالات رواني و افسردگي در جامعه ايراني دومين رتبه بيماريها را از نظر تحميل هزينههاي بهداشتي، رواني و اجتماعي و اقتصادي دارد.
. . . . .